W dniu 1 maja 1913 roku dokonano uroczystego otwarcia boiska lwowskiej Pogoni. Tak o tym wydarzeniu pisał Illustriertes Österreichisches Sportblatt (oryginalnie w języku niemieckim) nr 19 z 10 maja 1913 „Istniejący od siedmiu lat Lwowski Klub Sportowy „Pogoń” uczynił znaczny krok naprzód w swoim rozwoju. 1 maja b. r. zostało bowiem w uroczysty sposób otwarte boisko klubu. Dzięki przychylności tutejszej gminy w poprzednim roku otrzymał klub rozległy, przylegający do toru wyścigowego plac, który został właśnie przekazany graczom po uprzednim wyrównaniu i wybudowaniu trybuny z 300 miejscami siedzącymi i 14 lożami. Uroczystego poświęcenia dokonał biskup Bandurski, po czym przemówił jeden z założycieli klubu, dr Piasecki. Później głos zabrał wiceburmistrz dr Stahl i liczni delegaci zaprzyjaźnionych klubów. Kapitan „Pogoni” otrzymał od klubów „Czarnych” i „Cracovii” wieniec oraz piękny proporzec. Następnie rozpoczął się mecz między Pogonią a Cracovią, który wzbudził zainteresowanie bardzo licznej publiczności. Przewidywano zwycięstwo Cracovii jako technicznie lepiej przygotowanej. Gra przyniosła jednak miłe zaskoczenie dla zwolenników Pogoni, bowiem zakończyła się wynikiem 3:1 na korzyść Lwowian.”

Budowa stadionu rozpoczęła się w 1911 roku na folwarku Bodnarówka. Teren przyszłego obiektu był nierówny i gęsto porośnięty krzakami. Po wyrównaniu terenu zostało zbudowane boisko i drewniane trybuny. W roku 1921 powstała bieżnia, która odpowiadała najnowszym standardom europejskim. Bieżnia była rozdzielona na 6 dróżek, a koło biegowe wynosiło 400 metrów. Główna trybuna stadionu z drewnianym poddaszem miała 90 metrów szerokości i mogła mieścić 2000 widzów, stadion mógł przyjmować ok. 10 000 widzów. Z północnej strony boiska mieściło się pole treningowe. Ze strony ul. Stryjskiej wzdłuż boiska rosły kasztany. To właśnie miejsce było zwane „Zielonymi trybunami”.

Planowana rekonstrukcja w latach 1938-39 zawiera wiele zmian.

W ramach projektu, główne boisko miało być przeniesione na zachód bliżej boiska „Sokoła”. Całkowity obszar ośrodka miał być rozszerzony średnio o 40 m. Wymiary głównego boiska piłkarskiego – 105 × 66 m. Betonowa konstrukcja głównej trybuny miała mieścić 5000 miejsc z których 3500 miało znajdować się pod zadaszeniem. Pod trybunami miało się znajdować się wiele pomieszczeń. Naprzeciw głównej trybuny miała się mieścić się otwarta trybuna, która mogła przyjmować 8 tys. widzów. Kolejne 8 tysięcy widzów można było umieścić na zakrętach bieżni. Bieżnie dla skoków wzdłuż i wzwyż mieściły by się za bramkami boiska. Cały teren miał być zazieleniony, a teren stadionu miał odgradzać betonowy mur. Te bogate plany rekonstrukcji przerwał jednak wybuch II Wojny Światowej. Stadion Pogoni istniał jeszcze do końca lat 40-tych. Dziś na terenie stadionu mieści się jednostka wojsk lądowych.