Podczas pobytu w Zabrzu juniorzy Pogoni Lwów odwiedzili grób Spirydiona Albańskiego. Wspólnie z przedstawicielami Towarzystwa Miłośników Lwowa odmówili modlitwę przy jego grobie oraz złożyli kwiaty. Spirydion Albański to piłkarz, którego cała kariera sportowa w okresie międzywojennym była związana z Pogonią Lwów. 6 maja 1928 zadebiutował on w Ekstraklasie. W ciągu następnych 11 lat opuścił tylko 5 meczów Pogoni (łącznie rozegrał w niej 234 mecze). Trzykrotny wicemistrz Polski w piłce nożnej (1932, 1933, 1935). W reprezentacji zadebiutował 5 lipca 1931 w meczu Łotwa – Polska (0:5). Do 1936 rozegrał w niej 21 spotkań. Uznawany za jednego z najlepszych i najpopularniejszych polskich bramkarzy lat 30. (doskonała sprawność, refleks i wszechstronne wyszkolenie techniczne). W 1933 uznany za najlepszego polskiego piłkarza, a w plebiscycie „Przeglądu Sportowego” zajął 10.miejsce. W 1936 wystąpił na Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie, zagrał we wszystkich 4 meczach polskiej reprezentacji: z Węgrami 3:0 (eliminacje), z Wielką Brytanią 5:4 (ćwierćfinał), z Austrią 1:3 (półfinał), z Norwegią 2:3 (walka o brąz) – zajmując 4.miejsce w turnieju olimpijskim. W meczu z Norwegią był kapitanem drużyny. II wojnę światową spędził we Lwowie, podczas okupacji sowieckiej grał w klubach: „Dynamo” 1939-1940 i 1944 i „Spartak” 1941. Po wojnie kontynuował karierę w klubach: „Resovia Rzeszów” 1944-1945 i „Pogoń Katowice” 1945-1946. Od 1950 trener piłki nożnej II klasy, sędzia piłkarski i hokejowy. Zawodowo związany z Głównym Instytutem Górniczym. Zmarł kilka miesięcy przed swoimi 85. urodzinami.